تصویر نویسنده در فیلم‌های ایرانی همیشه شبیه به هم است، یک نفر پشت میز که مدام می‌نویسد و برگه پاره می‌کند و سیگار می‌کشد. خروجی چنین نویسنده‌هایی معمولاً هم شبیه به هم از آب در می‌آید، فیلمنامه‌های کسل‌کننده که باید که مخاطب چندانی هم ندارند و کم نیستند چنین فیلمنامه‌هایی در سینمای ایران. اما راز و رمز فیلمنامه‌های خوب چیست و چگونه می‌توان به آن دست یافت؟ فیلمنامه‌هایی از جنس کارهای تقوایی و بیضایی که همه چیزش حساب شده باشد و خشت خشت آن درست و حسابی چیده شده باشد. چگونه یک نویسنده خواننده‌ خود را تحت‌ تأثیر قرار می‌دهد و قوانین بازی نوشتن را به خوبی پیاده می‌کند، چگونه بتوانیم با موقعیت‌های خوبی که خلق می‌کنیم احساسات خواننده را تحت تأثیر قرار بدهیم ؟ نکاتی در جلسه چهارم درام بازی خواهید آموخت که تا به حال نشنیده‌اید.